1914 – 2024
Επετειακή εκδήλωση
για την συμπλήρωση 110 ετών από την ίδρυση του Γηροκομείου Ληξουρίου.
Σεβασμιώτατε, Αιδεσιμώτατοι, κύριε
Βουλευτή, κύριε Αντιπεριφερειάρχη, κύριε Δήμαρχε, κύριοι αντιδήμαρχοι, κύριοι
Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, κύριοι Πρόεδροι Κοινοτήτων, κύριοι Προϊστάμενοι και εκπρόσωποι Υπηρεσιών,
κυρίες και κύριοι, σας καλοσωρίζουμε
στην αποψινή επετειακή μας εκδήλωση.
Το Γηροκομείο μας, το πρώτο από τα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα Ληξουρίου και αυτό που υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα, ιδρύθηκε το 1914. Οι σεισμοί όμως του
2014 δεν μας επέτρεψαν να γιορτάσουμε την εκατονταετηρίδα του. Γιορτάζουμε, λοιπόν, σήμερα τα 110 έτη από την ίδρυσή του, αφ’ ενός για να αποδώσουμε τις οφειλόμενες τιμές σε όλους εκείνους, οι οποίοι με πολλούς μόχθους, προσπάθειες και αγώνες κατόρθωσαν να ιδρύσουν, να στηρίξουν και να παραδώσουν ολοκληρωμένο στην κοινωνία μας ένα τόσο σημαντικό Αγαθοεργό Ίδρυμα και αφ’ ετέρου να εκφράσουμε τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μας για την πολυεπίπεδη προσφορά του στον τόπο μας. Παράλληλα, η γιορτή αυτή θα αποτελέσει αφορμή γόνιμων προβληματισμών για το παρόν και το μέλλον του. Επειδή όμως είναι, πάνω απ’ όλα, ημέρα γιορτής και χαράς, θα επιστεγασθεί με ένα υπέροχο ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Όλη η ιστορία του Ιδρύματος με την επωνυμία
«Φιλανθρωπικά Ιδρύματα Ληξουρίου» αποτελεί τον θρίαμβο της αγάπης και της
προσφοράς στον πάσχοντα συνάνθρωπο και την ήττα της αδιαφορίας και του
εφησυχασμού. Το ενδιαφέρον για τον πάσχοντα ηλικιωμένο, που τότε δεν είχε
σύνταξη ούτε άλλα οικονομικά βοηθήματα,
είναι αυτό που οδήγησε τον εμπνευστή και πρωτεργάτη της ίδρυσής του,
ιατρό και πρόεδρο της τότε Κοινότητας Ληξουρίου, αείμνηστο Βικέντιο Χαριτάτο, με τη σύμπραξη
του Κοινοτικού Συμβουλίου της πόλης μας, στην ιστορική απόφαση για την ίδρυση
του Γηροκομείου πρώτα, τον Ιούλιο του 1914 «… ως έργου επιτακτικής και
υψίστης κοινωνικής ανάγκης» μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες έως απαγορευτικές
πολιτικοστρατιωτικές και οικονομικές συνθήκες που δεν προοιωνίζονταν καμία
βοήθεια από το οικονομικά εξαθλιωμένο κράτος. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μόλις
έχουν προηγηθεί οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 12 και 13 και ευρισκόμαστε στα
πρόθυρα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η
ίδια αγάπη και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, που ευρίσκεται ανίσχυρος
μπροστά στο φάσμα του οικτρού θανάτου από την πείνα, λόγω της έλλειψης
τροφίμων, οδήγησε, εν συνεχεία, την Διοικούσα Επιτροπή του το 1916 στην σωτήρια
απόφαση για την λειτουργία Οικονομικού Συσσιτίου κατά την διάρκεια του
αποκλεισμού του Νησιού μας, όπως και όλης της χώρας μας από τις δυνάμεις της Αντάντ.
Η
αγάπη και το ενδιαφέρον για τα ορφανά παιδιά που είχαν χάσει τον ένα ή και τους
δυο γονείς τους από τους πολέμους και τις ασθένειες, οδήγησε την Διοικούσα
Επιτροπή του σε μια άλλη αγαθή όσο και τολμηρή
απόφαση τον Απρίλιο του 1918, προς το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στην
ίδρυση Ορφανοτροφείου, το οποίο λειτουργώντας μέχρι τους σεισμούς του 1953
υπήρξε το σωτήριο καταφύγιό τους. Έτσι είδαν το φως τα «Φιλανθρωπικά Ιδρύματα
Ληξουρίου».
Και
εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Ποιο ήταν το κίνητρο που οδήγησε τον εμπνευστή και
πρωτεργάτη της ίδρυσης αυτών των τόσο ευεργετικών για τον τόπο μας δομών, αλλά
και όλων εκείνων που συνέδραμαν και εργάστηκαν σθεναρά για την υλοποίηση αυτών των σωτήριων αλλά παράτολμων
εγχειρημάτων. Και δεν ήταν λίγοι. Επώνυμοι και ανώνυμοι συμπολίτες μας αλλά και
ξένοι ανέλαβαν με ενθουσιασμό μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο καθένας τους και
εργάσθηκαν με ζήλο και αυταπάρνηση αλλά κυρίως με την ακράδαντη πίστη ότι αυτό
το έργο θα υλοποιηθεί και θα καρποφορήσει. Μήπως απέβλεπαν σε κάποια οικονομικά
οφέλη; Πολλού γε και δει. Απεναντίας, πολλοί από όσους ασχολήθηκαν με τα
Φιλανθρωπικά αυτά Ιδρύματα είτε ως ιδρυτές είτε ως μέλη των Επιτροπών που τα
διοικούσαν, υπήρξαν Ευεργέτες τους, χρηματοδοτώντας τα με μεγάλα ποσά και
άλλοι, με πρώτο διδάξαντα τον ιδρυτή τους, τους κληροδότησαν τις περιουσίες
τους. Μήπως επιδίωκαν την κοινωνική προβολή; Μα ήταν τόσο σεμνοί και διακριτικοί που, μόνο αν κάποιος μελετήσει
το αρχείο του Ιδρύματος, ανακαλύπτει τα ονόματά τους.
Το κίνητρο που τους οδήγησε στα εγχειρήματα
αυτά ήταν άλλο. Ήταν η κουλτούρα, ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς που
διαπότιζε τότε μέχρι τον μυελό των οστών
την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών και γενικότερα των συμπατριωτών μας
ως αποτέλεσμα της αγωγής που τους παρείχε η οικογένεια και το σχολείο, μιας
αγωγής βασισμένης κυρίως στους κανόνες και τα διδάγματα της θρησκείας μας καθώς
και της σοφίας των προγόνων μας, την οποία
χαρακτήριζε η ανιδιοτελής αγάπη και η βαθιά συναίσθηση του καθήκοντος
προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Να επιδιώκεις αυτό που έχει νόημα και όχι αυτό
που είναι ωφελιμιστικό. Να αγαπάς τον
συνάνθρωπό σου, να προσφέρεις βοήθεια ακόμη και από το υστέρημά σου σε αυτόν
που πάσχει. Να μη διστάζεις να αναλαμβάνεις την ευθύνη για την πραγμάτωση ενός
υψηλού ανθρωπιστικού στόχου, είναι μόνο μερικοί από αυτούς τους κανόνες που
οδήγησαν σε υπέροχα έργα ευποιΐας, εκκλησίες, σχολεία, βιβλιοθήκες, νοσοκομεία,
γηροκομεία, ορφανοτροφεία και μια σειρά κληροδοτημάτων στην Κεφαλονιά μας αλλά
και σε ολόκληρη τη χώρα μας.
Πάντοτε
ήταν σε ισχύ οι απόψεις μεγάλων ψυχολόγων και ανθρωπιστών διανοουμένων για την
θετική έως θεραπευτική επίδραση του κοινωνικού ενδιαφέροντος. Σήμερα οι
παραπάνω απόψεις εμφανίζονται εκ νέου. Διάσημοι
ψυχολόγοι, σε έργα τους, παγκόσμια bestsellers, παρουσιάζοντας κανόνες για την ζωή ως αντίδοτα του χάους της
εποχής μας τονίζουν ξανά με έμφαση αυτήν
την θετική όσο και θεραπευτική επίδραση που ασκούν στην ψυχική υγεία του
ανθρώπου η επιλογή στόχων μεστών ανθρωπιστικών νοημάτων καθώς και η ανάληψη ευθυνών για την αναχαίτηση του κακού
και τον περιορισμό της οδύνης στην ανθρωπότητα, ασχέτως της αυθαίρετης αδικίας και της αναλγησίας που
μοιάζει να επικρατεί στην ζωή. Υποστηρίζουν δε ότι, όταν ο άνθρωπος αναμετράται
εθελούσια με τρομακτικά, μισητά ή απεχθή
εμπόδια για το καλό των συνανθρώπων του,
ανανεώνεται, γίνεται πιο δυνατός, γίνεται κάτι παραπάνω από ό,τι ήταν, ολοκληρώνεται
και, με την ανάδυση της δυναμικής που κρύβεται μέσα του, στο τέλος θα
εξουδετερώσει τις αντιξοότητες, θα υπερισχύσει και το πιθανότερο είναι ότι θα
επιτύχει τους αγαθούς στόχους του. Όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του
Ιδρύματός μας.
Το
ίδιο πνεύμα φιλαλληλίας οδήγησε και τους Ευεργέτες και Δωρητές του Ιδρύματος,
επώνυμους και ανώνυμους, σ’ ένα συναγωνισμό προσφορών προς αυτό, έναν ευγενή
συναγωνισμό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ως Φιλανθρωπικό Ίδρυμα μη
κερδοσκοπικού χαρακτήρα εξ αρχής αντιμετώπισε έντονο το πρόβλημα της
βιωσιμότητάς του και είναι αναμφισβήτητο ότι χωρίς την ετήσια επιχορήγησή του
από την τότε Κοινότητα Ληξουρίου, τις γενναίες δωρεές του καθηγητή της Ιατρικής
και Ακαδημαϊκού Μαρίνου Γερουλάνου, του Γεράσιμου Λιβιεράτου – Ραλλάτου, του
Χαραλάμπους Γρεκούση και πολλών άλλων, χωρίς τις επιχορηγήσεις του Βαλλιανείου
Κληροδοτήματος και τις κληροδοσίες πολλών άλλων συμπατριωτών μας θα ήταν
αδύνατη η εξασφάλισή της. Από τότε ο κατάλογος των Ευεργετών και Δωρητών του
Ιδρύματος μεγάλωσε και συνεχώς προστίθενται νέοι, όπως το Ίδρυμα «J.T.I.» που μας προσέφερε τους προκατασκευασμένους
οικίσκους για την άμεση στέγαση των περιθαλπομένων αμέσως μετά τους σεισμούς
του 2014, το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» που πραγματοποίησε την αποκατάσταση του
ιστορικού κτηρίου από τα τραύματα του ίδιου σεισμού, την ανακαίνιση και
επέκτασή του καθώς και η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Άγιος Λουκάς ο
Ιατρός» (Συμφερουπόλεως) που εξόπλισε το Ίδρυμα με 42 υπερσύγχρονες κλίνες,
αναβαθμίζοντας τις υπηρεσίες του προς όφελος των περιθαλπομένων. Το πλέον
συγκινητικό όμως είναι ότι ολόκληρος ο λαός της επαρχίας μας αναγνωρίζοντας την
αξία και την αναγκαιότητα του Ιδρύματος αυτού το περιέβαλε εξ αρχής με την
αγάπη και την στοργή του, του προσέφερε και εξακολουθεί να του προσφέρει από το
πλεόνασμα ή το υστέρημά του ό,τι μπορεί περισσότερο. Σε αυτούς συγκαταλέγονται
και οι συμπατριώτες μας που κατοικούν και εργάζονται στο εξωτερικό, οι οποίοι,
διατηρώντας ισχυρούς δεσμούς με την προγονική εστία, πολύ συχνά εμφανίζονται ως
αρωγοί του.
Η ευγνωμοσύνη του Ιδρύματος προς όλους τους
ευεργέτες και δωρητές του είναι απέραντη και εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία. Τα
πορτραίτα τους κοσμούν τον χώρο υποδοχής και τα γραφεία, ως διαρκείς ζωντανές
παρουσίες, ενώ τέσσερεις μαρμάρινες πινακίδες γεμάτες με τα ονόματά τους
διαιωνίζουν την αγαθοποιό δράση τους. Ιδιαιτέρως οι τεθνεώτες μνημονεύονται
στις λειτουργίες που τελούνται στο παρεκκλήσιο του Ιδρύματος, δωρεά του
αειμνήστου συμπολίτη μας Ζήνωνος Παρτίδου. Επιπλέον τελείται επίσημο ετήσιο
μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους την Κυριακή των Αποκρέω στον
μητροπολιτικό ναό της πόλης μας. Προς τιμήν όλων, όπως είναι άξιο και δίκαιο, θα
αφιερωθεί ιδιαίτερη εκδήλωση.
Η
προσφορά αυτού του Ιδρύματος στην κοινωνία μας διαχρονικά είναι μεγάλη και πολυεπίπεδη. Ως Γηροκομείο
προσέφερε στους ηλικιωμένους ωφελουμένους του την απαραίτητη φροντίδα και περίθαλψη
εξασφαλίζοντάς τους, ακόμη και σε εποχές μεγάλης οικονομικής δυσχέρειας, αξιοπρεπή διαβίωση στην
ηλικία της σωματικής και πνευματικής αδυναμίας και ανάγκης. Είναι συγκλονιστικά
και συνάμα αποκαλυπτικά για την κατάσταση των ηλικιωμένων τότε, τα λόγια του
Ιδρυτή του Ιδρύματος και προέδρου της Δ. Ε., αειμνήστου Βικεντίου Χαριτάτου σε
μια εισήγησή του προς τα υπόλοιπα μέλη το 1921. Σ’ αυτήν, πέραν των άλλων, τονίζει ότι οι περιθαλπόμενοί του Ιδρύματος, σε
αντίθεση με δυστυχείς που δεν τους ήταν
δυνατόν να εισαχθούν σε αυτό (από ανεπάρκεια χώρου) και «στένουσιν υπό
την καταδίκην της πείνης και της γυμνότητος» διατρέφονται επαρκώς έστω και
αν η τροφή τους είναι λιτή «και δεν έμειναν ούτε γυμνοί ούτε γυμνόποδες
απολαύοντες άπαντες άκρας υγείας και μετά δίοδον δριμυτάτου χειμώνος δεν
εσημειώθη ουδέ εις θάνατος ούτε εκ πείνης ούτε εκ ψύξεως ούτε εκ καχεξίας
οφειλομένης εις κακήν δίαιταν…». Ιδιαιτέρως από το 1934, που στεγάσθηκαν μόνιμα
σε αυτό το εξόχως εντυπωσιακό και υπερσύγχρονο για την εποχή του κτήριο,
απολάμβαναν αγαθά και ανέσεις που δεν διέθεταν στα σπίτια τους οι περισσότεροι
συμπολίτες μας, όπως ηλεκτροφωτισμό, μπάνια, τρεχούμενο νερό κ. ά. Με το
Συσσίτιο, όπως προαναφέραμε, έσωσε εκατοντάδες συμπολίτες μας από τον φρικτό
θάνατο της ασιτίας κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το
Ορφανοτροφείο συγκέντρωσε κάτω από την στέγη του τα υποσιτισμένα, ρακένδυτα και
άρρωστα παιδιά, των οποίων η επιβίωση, χωρίς τον ένα ή και τους δυο γονείς
τους, ήταν αβέβαιη. Τους εξασφάλισε στέγη, καθαρή και επαρκή τροφή, ένδυση και
υπόδηση, δώρα ανεκτίμητα για τις συνθήκες της εποχής. Ωστόσο η προσφορά του στα
παιδιά δεν σταματούσε εδώ. Υπήρχε η μέριμνα για την μόρφωση και την επαγγελματική
τους κατάρτιση ώστε να ενταχθούν αργότερα σωστά στην κοινωνία ως χρήσιμοι
πολίτες. Ως ενήλικοι, τα παιδιά αυτά, μετουσίωσαν πολλές φορές την ευγνωμοσύνη
τους με τις προσφορές τους προς το Ίδρυμα.
Πέρα
όμως από όσα προσέφερε στους ωφελούμενους, σημαντική ήταν και η προσφορά του στην τοπική κοινωνία.
Στις εργαζόμενες σε αυτό το Ίδρυμα προσέφερε την δυνατότητα αξιοπρεπούς
εργασίας σε εποχές που ούτε εργασίες πολλές υπήρχαν, ούτε επιτρεπόταν εύκολα
στις γυναίκες να εργάζονται έξω από το σπίτι τους. Με την εργασία τους σε αυτό
βοήθησαν οικονομικώς τις οικογένειές τους και εξασφάλισαν την συνταξιοδότησή
τους. Δεν πρέπει, επίσης, να παραλειφθεί και η σημασία του για την τοπική αγορά.
Όλα τα είδη διατροφής, ένδυσης, υπόδησης
για τόσα άτομα, μικρούς και μεγάλους, τα είδη εξοπλισμού, οικοδομικά υλικά
κ.τ.λ. προμηθεύονταν από τα καταστήματα της πόλης μας προσφέροντας πολύτιμη
τόνωση στη τοπική οικονομία. Η προσφορά όμως του Ιδρύματος δεν εξαντλείται μόνο
σε αυτά. Συμπολίτες μας αλλά και παρεπιδημούντες που είχαν ανάγκη βοήθειας για
τροφή, χρήματα, ρούχα, ή για οτιδήποτε άλλο, στο Ίδρυμα αυτό προσέφευγαν και
ποτέ δεν έφυγαν με άδεια χέρια ακόμη και σε εποχές μεγάλης οικονομικής στενότητας.
Σήμερα
από τα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα Ληξουρίου λειτουργεί μόνο το Γηροκομείο ως «Μονάδα
Φροντίδας Ηλικιωμένων». Το ανακαινισμένο
κτήριο διαθέτει όλα όσα ορίζονται από την σχετική νομοθεσία και την σύμβασή του
με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., λειτουργεί απολύτως
σύμφωνα με αυτά και ελέγχεται από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα. Στο άνετο, ευχάριστο,
υγιεινό και προστατευτικό περιβάλλον του φιλοξενούνται 42 ωφελούμενοι, όσους
επιτρέπει η άδεια λειτουργίας του. Οι
υπηρεσίες που προσφέρονται σε αυτούς είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες σε σχέση
με το παρελθόν, εξειδικευμένες αναλόγως των περιπτώσεων και σε αυτές
συγκαταλέγονται, εκτός από τις στοιχειώδεις, η φροντίδα από ειδικευμένο
προσωπικό, η καθημερινή ιατρική παρακολούθηση, η δυνατότητα πραγματοποίησης
φυσικοθεραπειών στον ειδικό χώρο του άριστα εξοπλισμένου φυσικοθεραπευτηρίου
μας, τα μέσα διευκόλυνσης αυτοεξυπηρέτησης και αυτοπροστασίας τους, η χρήση
ιατροτεχνολογικών υλικών πρόσθετης περίθαλψης, καθώς και η παροχή υπηρεσιών από
ψυχολόγο. Υπάρχει άριστη συνεργασία με τα Νοσοκομεία της πόλης και του Νομού μας για την
αντιμετώπιση των σοβαρών περιστατικών και οποιασδήποτε άλλης ανάγκης σχετικής
με την υγεία των περιθαλπομένων ιδιαιτέρως στην εποχή του Covid που διανύουμε. Εξακολουθεί, επίσης, στο
μέτρο των δυνατοτήτων του, να προσφέρει σε συμπολίτες μας ή και ξένους, την
βοήθεια που ζητούν.
Υπάρχει,
επίσης, μέριμνα για την διευκόλυνση της επικοινωνίας με τους οικείους τους, της
άσκησης των θρησκευτικών τους καθηκόντων
και για την συμμετοχή τους, στο μέτρο του δυνατού , σε πολιτιστικές και
καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Υπάρχει μέριμνα και για την ψυχαγωγία τους με τα μέσα
που διαθέτουμε. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι πολιτιστικοί και
καλλιτεχνικοί σύλλογοι και σωματεία της πόλης μας με μεγάλη αγάπη και προθυμία
προσφέρονται να συμβάλουν στην ψυχαγωγία των περιθαλπομένων μας. Ωστόσο, τα
αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα που επιβάλλονται για την αποφυγή της διασποράς
του κορωνοϊού και άλλων λοιμώξεων στους ευάλωτους ενοίκους μας, δεν επιτρέπουν
να γίνονται όλες οι εκδηλώσεις που θα
θέλαμε, κυρίως στο εσωτερικό του κτηρίου και, πολύ περισσότερο, με την
συμμετοχή κοινού.
Απασχολεί
22 εργαζομένους με πλήρη τα εργασιακά τους δικαιώματα, σύμφωνα με την σχετική
νομοθεσία, προσφέρει εργασία σε
εξωτερικούς συνεργάτες και, γενικώς,
εξακολουθεί να αποτελεί έναν θετικό παράγοντα για την τοπική οικονομία.
Για
το μέλλον του Ιδρύματος η Διοικούσα Επιτροπή του έχει πολλά σχέδια.
Συνεχίζοντας την βαριά παρακαταθήκη των προηγούμενων και συναισθανόμενη την
ευθύνη της για την συνεχή βελτίωση και αναβάθμιση τόσο του κτηρίου και του
τεχνολογικού του εξοπλισμού, όσο και των υπηρεσιών που προσφέρει, παρόλη την
ικανοποίησή της για όσα έχουν ήδη επιτευχθεί, δεν εφησυχάζει ποτέ. Στους
σχεδιασμούς της για το μέλλον υπάρχει η περαιτέρω επέκταση των κτηριακών
εγκαταστάσεων πρώτα για την αύξηση του αριθμού των περιθαλπομένων. Οι αιτήσεις
για εισαγωγή ηλικιωμένων στο Ίδρυμα είναι πολλές και με τις υπάρχουσες συνθήκες
είναι αδύνατη η ικανοποίηση όλων. Ήδη έχει δημιουργηθεί μια μακρά λίστα
αναμονής. Από την επέκταση θα προκύψουν
και επί πλέον χώροι που θα συμβάλλουν στην πιο άνετη ευχάριστη και δημιουργική
διαβίωση των ενοίκων του με την ανάπτυξη σχετικών δραστηριοτήτων. Στο σημείο αυτό
σας γνωστοποιούμε ότι η έναρξη των εργασιών για ένα έργο που σας έχουμε ήδη
προαναγγείλει, θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες. Υπάρχει,
επίσης, η προοπτική ανάπτυξης και άλλων παρεμφερών δομών στο πλαίσιο της
λειτουργίας του, όπως προβλέπεται άλλωστε από το καταστατικό του, οι οποίες θα
προσφέρουν ανακούφιση και βοήθεια σε πολλούς συμπολίτες μας. Δεν είναι πάντοτε
εύκολη η υλοποίηση των σχεδίων αυτών γιατί εξαρτώνται και από άλλους
παντοειδείς παράγοντες, όπως είναι η κατάτμηση περιουσιών συνιδιοκτησίας με
άλλα Ιδρύματα, δεσμευτικοί όροι διαθηκών, νομικά προβλήματα που πρέπει να
προηγηθεί η λύση τους κ.ά. Ωστόσο οι προσπάθειες δεν σταματούν σε όλα τα
επίπεδα και ευελπιστούμε ότι στο τέλος θα υπάρξουν οι αναμενόμενες επιτυχίες
στους αγώνες μας.
Η
χρησιμότητα του Ιδρύματός μας για την κοινωνία, όπως και όλων των παρεμφερών
δομών, είναι αυταπόδεικτη και αναμφισβήτητη. Η ύπαρξή τους αποτελεί τον πιο
ουσιαστικό δείκτη του πολιτισμού της. Οι συνάνθρωποί μας, κάθε ηλικίας, που
έχουν ανάγκη βοήθειας και υποστήριξης, πολλές φορές ειδικής, είναι περισσότεροι
απ’ όσους νομίζουμε και η οικογένεια,
ακόμη κι αν υπάρχει, αδυνατεί, στις περισσότερες περιπτώσεις να ανταποκριθεί
σωστά και αποτελεσματικά στις ανάγκες τους. Είναι, λοιπόν, αναντίρρητα,
επιτακτική ανάγκη και αναφαίρετο δικαίωμά τους να ευρίσκουν την απαραίτητη
φροντίδα και περίθαλψη στις κατάλληλες δομές ώστε να απαλύνεται η οδύνη της ζωής
τους. Άλλωστε, μια σοφή όσο και
ρεαλιστική σκέψη είναι ότι ένα τίποτε μας χωρίζει όλους από την κατάσταση της
ανάγκης.
Ωστόσο,
τα ιδρύματα αυτά, στο απαιτητικό και δύσκολο έργο τους έχουν μεγάλη ανάγκη από
την συνεχή συμπαράσταση και υποστήριξη της πολιτείας, ιδιαιτέρως εκείνα που
έχουν μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Γι’ αυτά πρέπει να υπάρχει πρώτ’ απ’ όλα
μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση και ειδική φορολογική πολιτική, ώστε να μη
φορολογούνται τα έσοδα και οι περιουσίες τους με δυσβάστακτα για τις οικονομικές
τους δυνατότητες ποσά, σαν να πρόκειται για κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Να
υπάρχει ειδική τιμολόγηση της ενέργειας που καταναλώνουν, του ηλ. ρεύματος, του
πετρελαίου και του φυσικού αερίου καθώς και του νερού, γιατί οι σχετικές
ανάγκες είναι ανελαστικές και, όπως είναι προφανές, αδύνατο να περικοπούν. Να
υπάρχει μέριμνα για τον εμπλουτισμό και την ανανέωση του εξοπλισμού τους καθώς
και την προμήθειά τους με το επιπλέον υγειονομικό υλικό, στην περίπτωση που αυτό
απαιτείται, (π.χ. περίοδος covid) ώστε να μην
επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός τους. Να υπάρχει ενημέρωσή τους για τυχόν
σχετικά προγράμματα από τα οποία μπορούν να ωφεληθούν και πολλά άλλα.
Εμείς
θα συνεχίσουμε τους αγώνες και τις προσπάθειές μας για την επίτευξη των καλών
μας στόχων. Η ιστορία των 110 χρόνων ζωής αυτού του Αγαθοεργού Ιδρύματος, που
γιορτάζουμε σήμερα, μας κάνει αισιόδοξους
για το μέλλον του και πιστεύουμε ακράδαντα ότι με την βοήθεια του Θεού, την
συμπαράσταση και σύμπραξη των εκπροσώπων της πολιτείας, των Υπηρεσιών του τόπου
μας και όλων των συμπολιτών μας, η
μακρόχρονη ευεργετική προσφορά του στην κοινωνία μας θα συνεχισθεί απρόσκοπτη και κατά τους επόμενους
αιώνες.
Σας ευχαριστώ.
